Kıskançlık hakkında iki farklı görüş var. Birincisi, daha çok toplumsal düşünce ve inançlarımızdan doğmuş olan “eşini sadece domuz kıskanmaz” düşüncesidir.  Bunun eşimizi hayatımızda nasıl bir yerde gördüğümüzle bağlantısı olduğunu, hatta öğrenilmiş bir kıskançlık olduğunu düşünüyorum.  İkincisi ise uzmanların görüşü olan kıskançlığın bir özgüven problemi oluşudur. Kendinize güvenmiyorsunuzdur ki hayatınızdaki kadını ya da erkeği kıskanıyor, güven duymuyorsunuzdur ve bir başkası ile sizden gideceğini düşünüyorsunuzdur.

Kıskançlığın sizin hayatınızdaki yerini bilmiyorum fakat çoğumuzun hayatında önemli bir yerde olmalı ki chat sitelerinde dahi bir çok kıskançlık krizine şahit oluyorum. Bazen benim de bu furyanın bir parçası olmama ramak kalıyor.  Hayatımda olan adama gösterilen ilgiyi çoğu zaman sorun etmeyecek donanımda olmama rağmen, bazı ilgiler özgüvenimin yetersiz olduğu öyle özel noktalara dokunuyor ki derin bir nefes almadan tepki göstersem ortalık meydan muharebesinden bir sahneyi canlandırmaya aday olur.  Çünkü biliyorum ki eğer ben bu konuda düşünmeden tepki gösterirsem sevgilimin bana ve kendisine olan saygısından girip, karşıdaki kadının öz saygısından çıkarım.  Hiç tanımadığım bir insan hakkında fikir sahibi olup, yargılar ve hayatımdaki adama ve kendime olan bütün güvenimi ve saygımı kaybederim.

Düşünülenin aksine kıskançlık kontrol altında tutulabilen, törpülenebilen bir duygu. Her zaman olmasa da, en azından büyük ölçüde… Sizden gidecek olan nasıl bağlasan durmuyorsa, aldatacak olan anahtar deliğinden de aldatıyor. Hem de bu durum çağımıza özgü, sohbet sitelerine özgü bir durum değil. Benim anneannem de bu sözleri kullanıyordu. Hatta “yapacak adam anahtar deliğinden de yapar” deyimini ben anneannemden öğrendim. Kadın o zaman da kadın, erkek o zaman da erkek olduğundan olsa gerek, böyle söylemler hayatlarına dahil olmuş.

Teknolojinin yaygınlaşmasıyla ve mobil sohbet sitelerinin çoğalmasıyla anneannemin “anahtar deliği”, internet bağlantısı haline geldi. Eee yapacak olan adam da internetin olduğu her yerden yapmak istediğini yapar hale geldi. Bu gerçeği, bizler gibi anneannesinin öğütlerinden öğrenmeyip de, kendinden bilen erkek milleti iyice paniğe kapıldı. “Ben aldatıyorken ya hayatımdaki kadın da beni aldatıyorsa?” paniği. Ondan sonra ardı arkası kesilmeyen aman efendim “ben olmadan sohbet sitelerine giremezsin!”, canım efendim “ben olmadan şu sitede bulunamazsın!”, yok efendim “o mobil chat siteleri uygulaması telefonundan kalkacak, hiç gerek yok!” falan filan, bir sürü kısıtlama… Hatta öyle aşağılayıcı şeyler söyler hale geliyorlar ki sanki VPN aracılığı ile farklı IP adresleri ve rumuzlarla onlarca sohbet sitesinde fink atan kendileri değiller. E tabi bunun bir kadın tarafından yapılabileceği akıllarına geldikçe çıldırıyorlar. Biliyorlar ki biz de en az kendileri kadar zeki ve yetenekliyiz. Sadece zekamızı uçkurumuz için kullanmamayı tercih ediyoruz çünkü bize anneannelerimiz öyle öğretti.  Çünkü bize korumamız gereken bir ismimiz olduğu öğretildi. 

Toplum, erkekleri kullanıp atmanın bizim için de elimizin kiri olduğunu öğretseydi, aldatma potansiyelimiz olduğu için kıskanılmak bize de normal bir şeymiş gibi gelirdi. Ya da her  istediği olmayınca başka kadınlara gidip, isteklerini onlarla gerçekleştiren erkekler bütün masumiyetimizi çalmasaydı;  kim bilir, belki biz de kıskançlık ile ilgili tepki verirken bu yaşa kadar, biz olmadan, haysiyetinizi kendi kendinize koruduğunuzu hatırlamak, derin bir nefes alıp düşündükten sonra tepki vermek yerine, sizin kadar gelişigüzel yaptırımlar uygulamayı ve gerçekten bu yaptırımlara uyulacakmış naifliğini göstermeyi tercih ederdik.

Sınadığınız yerden sınanmanız dileğiyle…

D.T.