Öfke, hoşnut olmadığımız durumlara karşı verdiğimiz normal ve temel duygulardan biridir.  Çok insani olan bu duygu, kontrolsüzce ve uygun olmayan biçimlerde ortaya çıktığında buna öfke patlaması diyoruz. Örneğin, trafikte sinyal vermeden sizin şeridinize geçen sürücüye sinirlenebilirsiniz ya da iş yerinde kullandığı bardağı yıkamadan ortalığa bırakan meslektaşınıza öfkelenebilirsiniz. Bunlar sıradan ve normal tepkilerdir. Bu olaylara  gayet medeni bir şekilde yaklaşıp, tepkinizi ya belli etmiyor ya da yıkıcı olmadan gösteriyorken, evinizdeki hayat arkadaşınızın ettiği basit bir siteme aynı özveriyle yaklaşmayıp, yakıp yıkıyorsanız burada bir öfke patlaması söz konusudur.

Bu tür davranış bozukluklarının genellikle kötü bir çocukluk dönemi geçirildiğinden kaynaklı olduğu söyleniyor.  Sadece çocuklukta değil, ergenlikte uğradığımız tacizlerin de öfke patlamalarına sebep olduğu bildiriliyor. Mutlaka denk gelmişsinizdir; öfke kontrolü sorunu yaşayan insanlar, öfke patlamalarından sonra “o an gözüm hiçbir şey görmedi. Hiçbir şey hatırlayamıyorum.” gibi cümleler kurarlar. Bu cümleler onları kendi gözlerinde haklı çıkartırken karşılarındakinin kırıldığı gerçeğini değiştirmiyor. Bazen öyle kırılıyorlar ki onarması mümkün olmuyor. Gözü o an hiçbir şey görmeyen insan, hem fiziksel hem duygusal şiddete yönelebiliyor. Geri dönüşü olmayan bir takım tepkiler ile varolan ilişkiler zarar görüyor.

Öfke patlamalarını yazılı ve sözlü olarak chat sitelerinde görebiliyoruz. Mobil chat siteleri uygulamalarının erişilebilirliği ile bu öfke patlamaları günümüzün hemen her alanına sirayet edebiliyor. “Klavye delikanlısı” diye bir deyim var. Sanırım bu deyim köklerini sohbet sitelerinde yaşanan öfke patlamalarından alıyor. Birbirinden mükemmel hayatlar yaşayan, birbirinden ahlaklı insanlar bir araya gelip, hiç tanımadıkları bir platformda, hiç tanımadıkları insanlar ile sohbet ediyorlar. Bir süre sonra o tanımadıkları insanların söylediklerini şahsi olarak algılayıp, yaptıklarını ağıza alınmayacak sözler ile eleştirdikten sonra içine biraz da tehdit katarak öfke patlamalarını sonuna kadar yaşıyorlar. Bazılarınız hatırlayacaktır; eskiden okullarda gövde gösterisi yapmak için bazı arkadaşlar “çıkışa gel, çıkışa!” derlerdi. Klavye delikanlılığı ve öfke patlaması da aynen buna benziyor. İnsanlar birbirlerine, “kolaysa adres vereyim reelde görüşelim!” diyorlar. Oysa mobil sohbet sitelerine girerken amaçları daha fazla strese sahip olmak değil, streslerinden kurtulmak, kafalarını dağıtmak ve yeni insanlar tanımaktı.  Bir süre sonra bütün bunlar uçup gidiyor ve bir bakmışsınız ki öfke patlaması yaşayan iki insan birbirlerine, kelimenin tam anlamı ile, hırlıyorlar. Bu mükemmel insanları izlemesi biraz ilginç ve biraz da üzücü bir hal alıyor. 

Öfke kontrol bozukluğu olarak adlandırılan psikolojik sorunlar, sanal veya değil, herhangi bir ortamda öfke patlamalarını sergiliyorlarsa buna bir çare aramak gerekli.  Psikoterapiden tutun da ilaç tedavisine kadar bir çok yöntem kullanılarak tedavi edilmesi mümkün bir sorun.  Yardım almak ise elzem.

Tedavisi mümkün olan bir sorunken, hem kendinizi hem de hayatınızdaki insanları huzursuz ederek yaşamaya değer mi?

D.T.