Yalansız chat siteleri, ne kadar da ütopik bir fikir gibi gözüküyor değil mi? Sohbet siteleri ve yalansızlık… Gülerler insana…

Yalanın ne olduğunu düşündüğümde “Nasılsın?” sorusuna her koşulda verilen “iyiyim” cevabından bahsetmiyorum.  Daha çok kimlik bilgileri gibi bir çok şeyin farklı yansıtılmasından bahsediyorum. Mesela birisinin ismini soruyorsunuz ve aldığınız cevap aslında gerçekle hiç alakası olmayan bir şey. Ne kadar tuhaf değil mi? Bir insanla herhangi bir kafede tanışsanız elinizi uzatır, el sıkışırsınız ve isminizi söylersiniz. Bu gayet normaldir fakat mobil sohbet sitelerinde tanıştığınız zaman işler böyle ilerlemiyor. Halbuki elini dahi sıkmak zorunda olmadığınız bir insandan neden isminizi saklarsınız? Bu kadar şüpheci olmayı insanlar ne zaman ve nasıl öğreniyorlar?

Eskiden güvenilir olmak bir gurur kaynağıydı. Şimdi ise şüpheci olmak bir gurur kaynağı. Tuhaftır, insanlar sürekli birilerinden ya da bir şeylerden şüphe ettikleri zaman kendileri ile gurur duyuyorlar. Oysa ben bir şeylerden ve birilerinden sürekli şüphelendiğim zaman içten içe üzülüyorum. Diyorum ki; dünyadaki kötü insan sayısının bu kadar arttığını ne zaman öğrendim? Neden masumiyetimi kaybedip her şeyden şüphe eder hale geldim? Neden duygularım, merhametim, inancım ve hoş görüm bu kadar çok kullanıldı? Ben insanlardan şüphelenince, tabiri caizse, bütün var oluşumu sorguluyorken, insanlar bunu madalya olarak göğüslerinde taşıyorlar.  İlginç bir bakış açısı…

Mobil chat sitelerinde karşılaştığımız, yalan olarak gördüğümüz bir takım beyanın alt yapısında aslında şüphecilik yattığını düşünüyorum. Hayatımızın her yerinde aynı şüphecilik ruhumuzu sarmamış olsa, isminizi sonran bir insana neden başka bir isim verelim? Sanırım soran kişinin bizden bir çıkar sağlayacağını düşünüyoruz. Ya da kendimiz yapmamız gereken bir şeyi yapıyoruz ki başka bir kimlikle insanlara kendimizi tanıtıyoruz. Hem sadece isimle de kalmıyoruz,ailemizi yanlış tanıtıyoruz, işimizi yanlış söylüyoruz, duygularımızı bile bazen bile isteye yanlış ifade ediyor insanları yanlış yönlendiriyoruz.

Şüphecilik belki kendimizi korumak için kullandığımız bir kalkan. Peki hangi noktada bu kalkan bizi korumakdan çıkıp karşımızdakini silah olarak vuruyor bunu kestirebiliyor muyuz? Peki bunun bir çeşit kul hakki yemek olduğunun hiç mi farkına varmıyoruz?

D.T.